Siir ve Duygular

[yakupicik]

Önsöz/Sonsöz

Yüzyillardir yazildi siirler. Kalemlerin ucu bitmedi. Duygular sayfalardan tasti,gözler irmak oldu akti,satir satir gam-keder-elem demlendi misralarda. Sonra dizildi bir bir ask-sevgi-sefa ve mutluluk ama yinede dolduramadik gönlümüzdeki boslugu...

Kimi zaman bir arkadas icin yazdik, kimi zaman bir güzel kiz icin ama yinede sevgidir dedik yazilanlar. Biz gözüyasli yasadik sevgileri. Mutluluklari cefaya gömüp,yalandan yasadik sefalari, kimseler mutlu oldugumuzu bilmedi. Mutsuzlugumuzu umursamadi. Bizde kiyidan köseden aciyla karisik tatli yasamin ucundan tutup, yasiyor gibi yapip, sevmeyenleri sevip, sevilenlerle sevgileri yasadik...

'arkadaslarim gerek dostlarim,
bana bunca yil hep sinir verdiler!
ama ben onlara,icimden kosarak gelen
neseyi verebildim.'

Bir insanoglu, acisiyla-tatlisiyla sinir dolu bunca günleri sirf arkadas ve dostlarimiz icin sirtimizda tasiyoruz. Cünkü bizlerin bir anlik mutlulugu ve nesesi, bizim icin aci günlerimizde bile en neseli, tatli günlerimiz oldugunu bilmesek bile mutlulugu ve neseyi birbirimize borcluyuz. Cünkü; diyemeyizki hic sevmedim, mutlulugu ve neseyi bulmadim...

...Yakup icik/almanya-1995

Not:
"Varimiz Yogumuz Cilemiz ve Gözyasimiz"adli siir kitabimdan(1995)