Uyanamadık... Gülü soldurdular susuz koydular Mavi dünyamızı sise boğdular Binlerce sorunu başa yığdılar Uzaktan baktık ta akıllanmadık. Onlar varlığına varlık katarken Bize ait olanları satarken Hayatın en alasını yaşarken Sadece konuştuk uyanamadık. Gençlerimiz kodeslere tıkıldı Aydınlara kelepçeler takıldı Kimimiz vuruldu kimi yakıldı Bölük pörçük olduk birleşemedik. Bizi biribirimize düşürdüler Bazımıza bir parmak bal verdiler Hala içimizde kıvılcımlar var Parlatıp güneşe çeviremedik. Kul Caferi umudun tükenmesin Arzu et ki solmasın hiç güllerin Daha sende yarını yaratacak ellerin Belki anlarsınız diye söyledik. 24.12.2007 İstanbul Cafer Temiz
|