|
Can buldu Kırılan dal filiz verdi, düşmanlarım darlandı Şıvga şıvga yükseldiler, ilkbaharda can buldu Son sözleri söylenmeden, ulu dağlar karlandı Sağ yanımız zemheride sol güneşli yan buldu Budanmıştı çırpı dalım, heryanım saklanmada Üstümüzden kara bulut, yıldızdan aklanmada Beş şapkalı postallılar, biz gözde paklanmada Katırlarla bağlanmaya, yaldızlı bir han buldu Şerha - şerha yarıldılar, han haraptır can bitap Meydanlarda yakıldılar, toplandı canım kitap Şafak - şafak asıldılar, olmadın hiç muhatap Ak güvercin gagasından, ilmek ipin an buldu Karanlıkta çakmak ilen, yakmaya yürek gerek Kokuşmuşu köhnemişi gömmeye kürek gerek Gök kubbeye dayamaya, kaç arşın direk gerek Meydanlardaki direkte, süfyân gibi kan buldu Gün ağlamak günü değil, yumruk olsun elimiz Dolsun alan, doldurulsun, aksın yoldaş selimiz Kuşağın sar kurşun almaz, sağlam pekte belimiz Köyden köye ürdü - ürdü, çanağında ban buldu Neşriyattan, gözlemede, ağzın fışkı ..ok koktu Sam amcan pohpohlarda, yürü diyenler çoktu Vicdan - akıl firarlarda, gözünde yaşlar yoktu Ana - bacı gözyaşıyla omzunda bir san buldu Yeter bunca uyuduğun, kalk silkelen sen uyan Senin elin, elden olsun, kaldır bayrağın boyan Kaçacak yer bırakman ki, sallansın seni soyan Mazlum’un sözü bu kadar, ipin bende an buldu 26 03 2010 - Saat 21: 00 Mazlum Zengin
|
|