Cafer Temiz’e

Bir bahar gecesi gök aydınlandı….Yüreğinden bize, sevgi akarken
Yüreğimden yürek sökülüp gitti….. Gözler nurlu yüze, sana bakarken
Hü, hü sesleriyle, kulak çınladı…. Cennet gülü olup, bize kokarken
Yüreklerden yürek söküldü gitti…. Yüreğimden yürek, sökülüp gitti

Mendiller ıslandı, ellerimizden
Gece güneş oldu gözlerimizden
Bize takat verdin dizlerimizden
Yüreklerden yürek, söküldü gitti

Bulunduğu yere özden yakışan….En verimli çağda, uçtu nefesin
Yol, erkanın ile, bize a kı şan…..Bizlere küpeydi, kadife sesin
Gülen gözler ile, özem bakışan…… Kalplerde tahttaydın bizle herkesin
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti…. Yüreklerden yürek, söküldü gitti

Yürekte sevgiydin gözlerde güneş
Özün özümüze, sen bize bir eş
Sen Dede, abi sen herkese kardeş
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti

İsyanım tanrıya yok muydu derman.. Gericiye düşman, oydu Pir Sultan
Aldın elimizden, yazgısız ferman…. Oydu ateşlerden, Sivas’tan yanan
Unutun desende, bizimle her an…… Sevgiye doymayan içip kanmayan
Yüreklerden yürek, söküldü gitti…. Yüreğimden yürek, sökülüp gitti

mazlumzengin.com’a şiir eklerken
Bizde radyozengin türkü dinlerken
Bizler yüreklerle çok şey beklerken
Yüreklerden yürek, söküldü gitti

Fikrin fikirlerden, üstündü çağdaş… Kerbelâ’m acısın, hep taze tutan
Yolun yolumuzdur, bize arkadaş…. Kötüyle, yobaza, kaşların çatan
Düşene, el veren, sevgiye yoldaş…. Sevgi, hoşgörüyle tohumun atan
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti…. Yüreklerden yürek, söküldü gitti

Bize ışık oldun, Nur kalacaksın
Mazlum’un yürekte hep olacaksın
Sesin kulaklarda, sen dolacaksın
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti

24 03 2008 saat 13: 00

Mazlum Zengin