Pek yabancı

Gövde olup kök saldığım
Dalım bana pek yabancı
Yana yana kül olduğum
Halım bana pek yabancı

Ömür verdim onca sene
Ardın sıra döne döne
Kaldırdıkça düştü yana
Kolum bana pek yabancı

Gözüm ıslak aklım yorgun
Gün bitmiyor zaman durgun
İki sözden biri kırgın
Dilim bana pek yabancı

Bulunmaz mı sevindiren
Bu ateşi bir söndüren
Dağı taşı dolandıran
Yolum bana pek yabancı

İki lokma birden yutan
Aslan diye burada yatan
İkide bir taş tutan
Elim bana pek yabancı

Kosani bir düşte dalgın
Aşka yetmez senin bilgin
Ele gonca bana solgun
Gülüm bana pek yabancı

Aşık Kosani