Can buldu

Kırılan dal filiz verdi, düşmanlarım darlandı
Şıvga şıvga yükseldiler, ilkbaharda can buldu
Son sözleri söylenmeden, ulu dağlar karlandı
Sağ yanımız zemheride sol güneşli yan buldu

Budanmıştı çırpı dalım, heryanım saklanmada
Üstümüzden kara bulut, yıldızdan aklanmada
Beş şapkalı postallılar, biz gözde paklanmada
Katırlarla bağlanmaya, yaldızlı bir han buldu

Şerha - şerha yarıldılar, han haraptır can bitap
Meydanlarda yakıldılar, toplandı canım kitap
Şafak - şafak asıldılar, olmadın hiç muhatap
Ak güvercin gagasından, ilmek ipin an buldu

Karanlıkta çakmak ilen, yakmaya yürek gerek
Kokuşmuşu köhnemişi gömmeye kürek gerek
Gök kubbeye dayamaya, kaç arşın direk gerek
Meydanlardaki direkte, süfyân gibi kan buldu

Gün ağlamak günü değil, yumruk olsun elimiz
Dolsun alan, doldurulsun, aksın yoldaş selimiz
Kuşağın sar kurşun almaz, sağlam pekte belimiz
Köyden köye ürdü - ürdü, çanağında ban buldu

Neşriyattan, gözlemede, ağzın fışkı ..ok koktu
Sam amcan pohpohlarda, yürü diyenler çoktu
Vicdan - akıl firarlarda, gözünde yaşlar yoktu
Ana - bacı gözyaşıyla omzunda bir san buldu

Yeter bunca uyuduğun, kalk silkelen sen uyan
Senin elin, elden olsun, kaldır bayrağın boyan
Kaçacak yer bırakman ki, sallansın seni soyan
Mazlum’un sözü bu kadar, ipin bende an buldu

26 03 2010 - Saat 21: 00

Mazlum Zengin