sevdalarım kadar büyük,
kimsesizliğim kadar yalnız,
tutsaklığım kadar hareketsiz,
dertlerim kadar sıralısınız.
ahhh… ahhh… siz var ya siz!
hüzünlerim kadar bulutlara yakın,
sevdiğimi haykıramayacağım kadar
çekingen ve ürkek,
hatta, sakin ve de sessizsiniz…
sizin başınızda karlar,
benim saçlarımda aklar.
sizin eteklerinizde pınarlar,
benim gözlerimde yaşlar.
sizin karşınızda sarp kayalıklar,
benim hayatımda uçurumlar var…
hep, yıllara!
hep, yollara!
hep, ayrılıklara!
asırlık koca çınarlara!
hatta! sahipsiz mezarlara…
ben nelere şiirler yazmadım ki …
nelere… nelere… nelere…
sizleri nasıl unutmuşum ya…
oysa, o kadar benziyoruz ki birbirimize,
ruh ikiziyiz sanki sizlerle.
aramızdaki fark nedir biliyor musunuz?
sizin içiniz kararmış,
benim içimde volkanlar patlar.
ama ne duyan olur,
ne de gören…
içim burkulur,
yüreğim un ufak olur…
yine de dağ gibi adam derler,
hıh… dağ gibi adam… dağ gibi adam işte…
varsın desinler ya...
varsın öyle bilsinler…
O’nun için yanıp kül olduğumu,
hiç bir zaman öğrenemesinler…
Osman Avcı
OsmanAVCI
