Bu sene de köyüm göreyim dedim
Baktım o köyümden eser kalmamış
Köyün etrafında bir yol göz attım
Tanınacak bir tek taşı kalmamış
Bir zamanlar köyüm cıvıl cıvıldı
Ne güzel haraket canlılık vardı
Koyunu,keçisi nahırı vardı
Köye köy denecek halı kalmamış
O eski damları beton ev almış
Damların kümesten farlı kalmamış
Yaşanacak tadı ne tuzu kalmış
Hayalin kurduğum hazzı kalmamış
Ne İsmail kalmış ne Nazo Derde
Hani Keççelo Cuma, Midiro nerde
Hani o damları taşları nerde
Kuyudan içtiğim suyu kalmamış
Bazıları tek tek köyünden göçmüş
Geçim derdi için gurbete düşmüş
Köyün özlemiyle yanıp tutuşmuş
Velhasıl dönmeye gücü kalmamış
Sabanın yerini traktör almış
Eşegin yerini otolar almış
Güldür güldür akan dere kurumuş
Bostanı,darısı,bağı kalmamış
Köyün tepesine cami yapılmış
Birisi aklınca hayır işlemiş
Giden olmayınca kilit vurulmuş O yana diyecek sözüm kalmamış
Birde görem dedim çevre köyleri
Onlarında bizden farkı yok idi
Mezarlığı gezdim çoğu ordaydı
Onlara bakacak özüm kalmamış
Nede olsa ben burada büyüdüm
Yaşamın gerçeği bu imiş dedim
Güngör üm köyümü yinede sevdim
Zamana diyecek sözüm kalmamış
İsmail Güngör
İsmail Güngör
