Ummanım
Sağımda, solumda esen patavatsız rüzgarlar
Gözlerim kan çanağına dönüştü o gece
Gönlümden döküleni kalemin yaydığı rüzgar
Anladım ki seviyorum ben onu delice
Gözlerim geziniyor, tenim onun teninde
Sesleniyorum can damarımın telinden
Rüzgar amansız esiyor, tufan koptu kapacak
Karanlıklar onu tenimden gözlerimden alıp kacacak
Canımı serip, emanet ediyorum o’nun bedenine
Bu can süzülüp yatıyor o’nun ipek tenine
Zamansız esme ey kendini begenmiş rüzgar
Silleni tokatını sen erken vurdun kahpe devran
Umman sancılı, hal perişan, rüzgar kahpe ve puşt
Sırtımdan vuruldum, kıyıya varan dalgaya sarılıyorum
Islak gozlerle gelir belki, bir zaman havradan duman
O canımdadır, derya kanımda, adı unutulmaz umman
Kıyıda, kenarda ah keşmekeşler, ah acılar, ah feryatlar
Geçit vermiyor yollar, ansız esen fırtına, boranlar
Ben nacar, ben elleri kelepçeli, ne oluyor puşt rüzgar?
Umandan ayrıldım, icim acıyor, yüregim kan ağlar
İsyanım zamansız, kara buluta isyanım, fırtınaya
Sevdalar yordu, sıcak yuregim başladı kanamaya
Bedenimi hancerleyen serseri rüzgara ahım
Çatlayan dudağımda kanlı şuursuz kelimelerim
Bu can sende huzur, sende sevda bulur ummanım
Yusuf Korkmaz (kizilkale) 15.06.2009 çanakkale geyikli
Yusuf Korkmaz (kizilkale)
kizilkale
