İstanbul'um, sen dünya kentisin.
Seni çok ama çok seviyorum.
Asya ile Avrupa'yı birleştiren,
Yedi tepe, dört iklimde yeşerensin.
El birliğiyle seni mezara koysakta,
Sana karşı her zaman mahcubuz.
Vatandaşlığımızı yapamasakta,
Affet bizi seni çok seviyoruz.
Her pazar mezarına gelemesemde,
Hep seni özlüyorum, kalbimizdesin.
Bugün bir çiçekle geldim kabrine,
Ve sıcak, sıcacık yeni haberlerle.
İnanma, söylediğine herkesin,
Sen bizim kalbimizdesin.
Beni dinle, kulağın bende olsun,
Hiçbir yerin işgal, talan değil.
Musluklarındaki tertemiz suyun,
Bilmem hangi fabrikaların,
Hangi çifliklerin, mandıraların,
Atıkları karışmıyor sularına.
Göllerinde, su havzalarında,
Mandalar, malaklar girmiyor sularına.
Gezip, dalaşmıyorlar kıyasıya.
Bardak bardak içiyoruz doyasıya.
Güzelliğini, görmeye gelen çok,
Turistler, korkusuz geziyorlar,
Beyoğlu'nda, Galata'da, Taksim'de.
Kapkaç, taciz, kandırma, yok.
Kim demiş ki mafya var diye?
Otopark, pazar mafyası yok.
İnanma herkesin her dediğine,
Emlak, ihale mafyası hiç yok.
Beton denizi olmadı, olmayacak.
Sana, yanlış bilgi vermişler.
Havan oksijen, en üst seviyede.
Ciğerlerimiz, patladı patlayacak.
Denizlerinde ki balıklar horonda.
Bacalar, egzozlar, sigaralar filtreli.
Sevgililer birbirlerinin kolunda.
Kokun, lavanta, iğde çiçeği gibi.
Köylerin hâlâ köy, ıssız, dolmuyor.
Bakırköy ve Ortaköy'de in cin top oynuyor.
Duymuşsundur, paradan sıfır attılar da,
Nüfusdan da atacaklar, atılmıyor.
Canım, güzelim, sevgili İstanbul'um
Bizde, yürekten bağımlılık yaptın.
Köyümüze dönmek, sırattan geçmek gibi.
Evet, yaşıyoruz topraklarında da
İsteyerek değil, MECBURİYETTEN.
18.05.2005
Mazlum Zengin
mazlum
