Dökülür,
Ak kanları körpelere.
Dökülür,gözyaşları anaların,
Yırtınır,dövünürler.
Sabredersin, susarsın,
Görmezlikten gelirsin,
Paletler,üzerinden geçer,
Göz yaşlarımızın,
Postallar,
Kundaktaki bebekle temasta,
Kapılarımız ardına kadar açık,
En mahrem yerlerimize kilit yok,
Üryan,yalın,gizsiz.
Saçlarına,
Dokunmaya bile kıyamadığın
Sevgilin,e tarak olur elleri.
Sofrandaki ekmeğe ortaktırlar.
Ve dökülür,
Ak kanları körpelere.
Dökülür,anaların gözyaşları.
Ama bıçak,
Kemiğe dayanmaya görsün,
Bu halkın,
neler yapabileceğini bilmiyorlar.
Tazı,tavşan misali,
Ege’nin,Akdeniz’in
Ve Karadeniz’in mavi sularında.
Bulurlar kendilerini.
29.07.2005
(‘ŞİİR HARMANI’ ından)
Mazlum Zengin
mazlum
