Sen gideli bende özde kalmadı
Her zaman yüreğim yanıyor abim
Düşündükçe aklım çıldırır gibi
Yokluğun çok zormuş,zormuş be abim Sazların duvarda asılı kaldı
Telleri paslanıp miadı doldu
Akordu tutacak gücü kalmadı
Sanki beni sök at deyiyor abim
Nasıl geçti bu yılları bilmedim
O sesine o sazına doymadım
Yüregim üstüne kara bağladım
Hep ağlıyor içim gülmüyor abim
Doğruları dedin ödün vermedin
Karacaoğlan,Pirsultan ı sevdirdin
Pir Hacı Bektaş yolundan sapmadın
Şimdi bu yolundan gidiyom abim
Mahsuni çok büyük ozandır derdin
Hep ondan çalıp,ondan söyledin
Tadına doyulmaz Nazım’ın derdin
Ondan da okuyup deriyom abim
Ömür boyu hiç doğrudan şaşmadın
Güzelliği şiir sazda aradın
İnsanları ayrı gayri görmedin
Örnek oldun bize,oldun be abim
Evvel Hüseyin’im yakmıştı bizi
İçimizde duruyordu ateşi
Daha tüter iken koru dumanı
Bir darbede nasıl vurdun be abim
Hasan güngör anlatmakla bitmezki
Bize doğruları dedi de gitti
İsmail güngör’ü derbeder etti
Hergün ateşinle yanıyom abim
Hasan Güngör,2006 yılında Kalp krizinden vefat eden abim,şiirde adı geçen Hüseyin ise,1992 de trafik kazasında vefat eden kardeşimdir.
İsmail Güngör
27gungor
