EVİNAMIN

zor geliyor artık taşımak seni
zor geliyor özl/emek…
sen s/indirmişken özlemi



d/üşüyor hazan d/alınca yürek
oysa
düş/müşsün düşlen(S)en

ve ne zordur bilsen!
dipd/iri tutmaya çalışmak hala
salasını çoktan çektiğin sevdayı



evîna min
kor y/anıyor yürek k/andıkça seni
yağıyor k/esmeden harını haz/anlarca yağmur
ağlıyor, y/amaçlarına ak düşen tanıkl/arımız
ve ne um/arsızlık bilsen!
sancısını beklemek doğumun
ölü ceninler g/ebesi yürekten



evîna min
ti goti, ez xeribe, pepûke
pirsîn evîna min, ji min re pirsîn
ez çi bûn?
ti nizane, ez tune bûn, xerab bûn
nebû evîna min, te tune, ez ji tune
derde dilê min zor girane



evîna min
ar geliyor d/uymak soran dillere seni
ar geliyor susmak, s/aklandıkça y/alanlarda küçülmek
d/ilenmek umuda
bin sensizlik doğuran güne yalvarıp
ve ne azaptır bilsen!
yaş/atmaya çalışmak
bir yudum suda boğulmaktan mutlu cesedi



di(n)le evîna min!

imkânsıza takas ettim zorları
kül ettim korumu gözyaşlarımla
ar’ım üstünde binlerce ayak izi


gel dedi ya dilin körü?

Zin re slaw bu
Xece re rez

Xurs’un d/ağlarını delip
Almozin’e selam v/ermeli yürek



bekle beni sahralar bedevisi
bekle
tozlu fels/efelerin efendisi
vursa da kıyısına tükenmelerin
d/ilimde o son dua
z/engin maviler doğmakta
helal-i-aşk saydığın dud/aklarımdan



geri dönmeye niyetsiz kapına d/üşüren
bir kitapsız özlemdi/r bilirsin
iste(me)sen de b/ekleyeceksin!



gün b/ekle yüreği paslı kawa’m
gün s/ay evîna min
şiddeti akla zar/ar deprem var eşikte
mevsim zivistanı
tan ayazı vurm/akta


ya yıkılıp hanedanlığı korkunun
d/evrim olacak
ya da
at/eşlenip lavları yerin göğün
kıyam/etimiz kopacak!


Gülten KAHRAMAN

mezo