Bir arzum var idi o nazlı yarda
Diyemem kimseye bitirir beni
Sözümün eriyim ifşa edemem
Günden güne içten kemirir beni
Gün geçtikçe kaygı gitmez içimden
Bir türlü haberi gelmez bir yerden
Korurdum kendini dikenli gülden
Korkarım bu sevda öldürür beni
Güngör’üm o yardan umudum kesmem
El ne derse desin yüzüm çevirmem
Bu bedenim toprak olsa da demem
Yanmasam da içten kül eder beni
İsmail Güngör
İsmail Güngör
ismailgüngör