Parkinson yakaladı doksanımda
Paketledi verdi Alzaymır’i de elime
Pazılarım vardı gürbüz güçlü
Pervazsızca titreyen kollarımda
Pehlivan gibiydim herkes ederdi gıpta
Pek ağır yük ile dağ taş aşan dizlerimde
Pranga var sanki şimdi kıpırdamaz ayaklarımda
Pekte doktor falan tanımazdım
Psikiyatri, karıştığını sinir sistemimin
Peltekleştiğini dilimin o yüzden
Pili bitmiş hafızamın
Patikaya düşüp çıkamadığını ana yola
Patatese pancar dediğimi söyler
Puşt dudaklarımın güldüğünü herkese!
Paylarmışım bazen torunumu bile
Paraşütü açılmayan biri gibi
Pisipisine yüzmüş hayat bu göğü
Post ne işe yarayacaksa! Kestirmemişiz ama
Pörsümüş deriler yağlı urgan gibi geçmiş boynuma
Pers olmuşumda burnumdan beslerler!
Plastiğinden ördekle altımdan alır
Pürüzsüz yüzlü yirmilik torunum
Parçalanır yüreğinden acısı şıpır şıpır
Pınar olur gamzelerini ıslatır!
Parkasının altında dızıkır oğlum
Per perişan ve bitkin servisini beklerken
Pek az yardımcı oluyorum diye sımkırtır!
Perdesiyle açar bel fıtıklı gelinim
Pencereyi, temiz hava gelsin diye!
Perçem perçem zülfü ak yetmişlik kızım
Pes etmez her gece yanımda kalır
Pekte güzel yıkar torunumla, bebesi gibi!
Peçesi gibi aslan ellerimde serum takılı
Pehlivan göğsüm kabarır durur deniz sanki
Paça çorbasını burnumdan yedirseler de
Pürçekli benizli yüzüm soldu
Posası çıktı bu postun iki ay içinde!
Para her şey demek değil
Pay çıkar insanlıktan, eğil başım eğil
Padişah olsan ki ne?
Pişkinliğin bu kadarı da fazla
Pırpır akar gözlerim her sefer
Pas tutar imanım yanar edep
Payıma düşen utanç terlemelerime sebep!
Punduna düşürüp çekseler pimini canımın
Pirüpak olur yanıp yakılan imanım!
Pişmanlık duysun istemiyorum insan yüreklilerim!
Hüseyin Zengin / 23-09-10
Dızıkmak – Dizlerinin üstünde oturmak.
Sımkırtmak – Suçlanarak ağlamak
A - dan Z - ye Şiirimden Çok değer verdiğim, ve beraber de çalışmışlığımız olan dedenin udrumunu yansıtmaya çalıştım.
Hüseyin Zengin
Kehya
