Yaşar’a ithaf olunur. (*)
“değişmek lazım derdi.” Yaşar!
zamana inat değişmedim,
eskidim…
doğru zamanda yanlış bendim belki…
birecik’te korunan “kelaynaklar” misali
nesli tükenmeye yüz tutmuştum
içinde ateşini taşıyan bir ormandım
suya hasret
ama, suya gidemeyen.
…ve sonuçta kendi yaralarımı kanatırcasına
yalnızlığıma başladı yolculuğum
kabuk değiştirmek istiyordum
zamanın tüm kırmızı ışıklarını ihlal ederek
başaramadım...
yenildi...
İnsan yanım,
ey hayat!
atabilirsin artık üstümden zamana eskiyen kabuğumu
reseetle ömrümü
yeni bir ben yarat kendinden…
zamana uyumlu olsun.
Temmuz/2012-kazimayaz
* kulakları çınlasın ömrü direksiyon sallamakla geçiyor, 30 yıllık dostum ve yorgun demokratım.
