güneş gecede kaldı,
karıştı gecenin korkunç yüzüne,
sadece ay direniyordu ,
gecede bir kadın ağlıyordu aklına,
anamın sessiz çığlığı gibi,
acılar/ağrılar dolmuştu kucağına,
belki de kendini bırakıp giden
düne ağlıyordu;
sırtına vuruyordu kamçıları sessizce
" vayy kurban" diyordu şair,
yine bir kadın vuruldu kültür başkentinde
serseri bir ruh tarafından
adı…
çokdu...
acısı kimde kaldı bilinmezdi.
ama, gözü bizdeydi.
offf...!
ve yine saklanan alfabe
ve o bildik sessiz sessizlik
2012/kazimayaz
Kazım Ayaz
med-cezir
