Bugün Pazar
Sokakta bir adam
Kimsesiz bir yalnızlık satın almış kendine yine
Yalnızlığına ortak
Bir cümle!
O cümleyi söyleyecek bir dost arıyor
İçindeki zehri akıtmak istiyor
Bildik adreslere bakıyor
“Kapalıyız.” Yazısı
Telefonun tuşlarına dokunuyor
Tüm aramalar cevapsız
Sahi ya!
Bugün Pazardı
Sahnede bir seyirlik oyun
herkes rolüne soyunmuştu.
Arşınlıyor sokakları bir başına
Pazar’ın akıllısı Mercedes Kadir’de sahnede
Tahta arabasıyla trafikte
Kendi şeridinde yol alıyor
Malatya’nın Mercedes’i
Mutluluğun anahtarını çözmüştü sanki!
“Can acısı, akıl acısıdır.” Dercesine
Bir bakış atıyor
Akılda kalan bir rüya, kurcalıyor zihnini
Rüyalar ayandı insana
Düşünmek!
Düşünmek!
Yine düşünmek…!
Düşündüğü olumsuzlukları bir bir yaşamış
Korkuyor düşünmekten
Düş artık yakamdan acılarım diyor
Üzerinde Ekim’in ağırlığı
Ömrünün adisyonuna yazılan acıları
Dağlamak istiyor
Sokak aralarına inen güneşle
Sıcaklığı bir yel bölüyordu
Acılarını avuç içine alıyor
Yele, savurmak istiyordu
Yel!
Hafif!
Dirençsiz!
Veresiye yazılmıştı bir kere ömrünün adisyonuna
Ödeyecekti.
Çare yoktu.
Ekim-2012/kazimayaz
Kazım Ayaz
med-cezir
