Malatya’nın karanfilleri,
Boyunları bükük, ürkek, sinik,
Bütün yanakları yaşlar sıyırdı,
Deryalara karıştı gözyaşları.
Korkunun çığlıkları yükseldi,
Feryatları dağları deldi,
Ağalar dünya turunda,
Güllerden kan damladı yerlere.
Körpecik minicik bedenlere,
Tekmeler tokatlar her yere,
Kara ruhluların ellerinden,
Kanlar aktı her yerlere.
Ey, Bakan’lar Bakmayanlar!
Çiçekler sevgiyle, ilgiyle büyürler,
Sular güneşle yürür ağaçlara,
Sizin çocuklarınız, çiçekleriniz yok mu?
“Sev beni” diyen tomurcuklar,
Bahara kadar yaşayabilirlerse,
Güneş görüp su alabilirlerse,
Baharda çiçek açacaklar.
Kapkara koltuklarına değil,
Halkına sevdalılar istiyoruz,
Gülleri çiçekleri ezen değil,
Şefkat ilgi gösteren istiyoruz.
Siz emanetlere hıyanet ettiniz,
Tüm gözyaşlarını arkada bırakıp,
İngiltere’ye gittiniz,
Suç işlediniz rahat uyuyor musunuz?
27/10/2005
(Ülkemdeki, tüm
Çocuk Esirgeme Kurumundaki
Çocuklarımıza armağanımdır)
Mazlum Zengin
mazlum
