Bir Eylül günüydü
O gün
Kocaman seslerle uyandık tüm ülkede
Çığlıklar yayıldı kara bulutlara
Güneş doğmadı utancından
Yaşanılan aşklar bitiverdi birden
Gözyaşları aldı gülmeleri
Umutlar gitti geri gelmemecesine
Büyük homurdanan makinelerle.
O gün
Birden mevsim kışladı
Karalar her yeri kapladı
Analar bacılar hep birlikte karaları bağladılar
Ve düşen, kırılan fidanlara ağladılar
Ak güvercinler şehirlerden yabana döndüler
Umutsuzca gözlerdeki parıltılı bakışlar,
Rutubet ve sidik kokan hücrelerde söndüler
O gün
Homurtulu ve kara makineler
Ayırdılar aşıkları birbirinden
Yüreklerden vuruldu güvercinler
Ve en mahrem yerlerde postallar iz yapmış
Demokrasisi zincirlere vurulmuş bir ülke
Ki kurulmuş darağaçları şafakla beraber,
Güneşi asmak için karanlıklara.
12 09 2006
www.mazlumzengin.com
Mazlum Zengin
mazlum
