Eylülde söndü ışıklar

Bir eylül sabahı dondu gözyaşlarımız
Homurdanan makineler sardı sevdamızı
Yarım kaldı aşklarımız
Sevdalar sallandırıldı gökyüzünde
Utancından doğmadı güneş, yağmadı yağmur,
esmedi rüzgâr
Öldü aşklarımız, delikanlılarımız, kızlarımız.

 

Karanlıklardan gelen,
ayak sesleri böldü uykularımızı
Güneş gözlü ak güvercinler ürktüler, uçtular.
Çaldılar benden,
yirmibeş yaş gençliğimi, çaldılar
Yitti, kayboldu aşklarım, sevdalarım
Eylülde söndü ışıklarımız.

 

Ey karalar, karanlıklar
Verin bana güneşimi aydınlıklarımı
Anaların, bacıların gözyaşlarını
Verin benim yıllarımı, gençliğimi
Kafeslere koyduğunuz güvercinlerimi
Ülkemin duyarlı gençliğini verin bana
Verin bana eylülde aldığınız ışıklarımı verin-verin

 

12.09.2007 saat 08,05

 

Mazlum Zengin

Mazlum Zengin

mazlum