Yangın yeri burası annem,
Yürek yangını yürek
Sen hep bana,derdin görüş günlerinde
“yüreğim yanıyor”diye.
Bilmezdim yürek yangınını ben annem,
Ten yangınını,koğuş yangınını,cezaevi yangınını
Barikatı aşamayınca,
Yüreğimizi geçemeyince,
Yaktılar annem yaktılar.
Metris,Bayrampaşa,Çanakkale’de
Kömür işçileri ve
Galeride gibiyiz annem,
Her yer kapkara kapkaranlık
Ülkemin aydınlık günleri nerde annem.
Yaktılar yaktılar bizi
Yüreğimizi bedenimizi
Bilesin,bilesin ki,
Düşmedim son nefesime kadar
Ayakta yandım duvara yaslanarak
Son gücümle,
Sana mektup yazarak.
Yalnız ben değil annem
Tüm arkadaşlar düşmedik düşüremediler
Onurlu mücadelemizde,
Belki yaktılar bedenlerimizi ama,
Onurumuzu ve kimliğimizi asla yakamadılar.
Üzülme annem üzülme hep umutlu ol
Bir şafak vakti,
Kapıda bulacağın çiçek olacağım
Nergis ve papatya kokuları ile
Yüreğine dolacağım.
05.09.2005
(‘ŞİİR HARMANI’ından)
Mazlum Zengin
mazlum
