Rüzgâr sesini getirdi bana
Yağmur gözyaşlarını
Kar üşüdüğünü, yalnız olduğunu hatırlattı bana
Toprak yatağın yorganın
Taş olmuş yatağın
Gelmiyorsun geriye dönmüyorsun artık
Yağmurlar alıp götürdü seni
Rüzgär da kayboldu sesin
Kar yağdığında üşümüyor artık bedenin
Gittin gelmiyorsun gelmiyorsun artık
Geride ne kalmış ne oluyor bilmiyorsun
Duymuyor hissetmiyor yaşamıyorsun
Yağmur yağdığında seni hatırlarım
Yeniden açılır tuz bastığım yarelerim
Gözyaşım akar içime sessizce
Seni hatırlarım boğazımda düğümlenir sözlerim
Gelmeyeceksin biliyorum
Gökyüzündeki yıldızlar gibi kaydın
Sen yaşam sevincimdin
Sen bizim için gökteki aydın
Yağmurlara karışıp kayboldun
Bahçemdeki çiçekler gibi ellerimde soldun
Yaşamıyorsun beni duymuyorsun biliyorum
Ama yinede yazıyorum sana
Sıla Sude
Sila Sude
mazlum
