El oldu gitti
Dostum dedim acı vurdu sırtımdan
Yüreğimde canlar, el oldu gitti
Çevirmişler türlü, dolap ardımdan
Akıllı sanmıştım, del oldu gitti
Sevgi sinemizden sökülmez derken
Temiz yüreğimle dosta giderken
Sevgi pınarından şerbet içerken
Pınarlar kurudu, yel oldu gitti
Dostluklar altına, kuyu kazdılar
Kaderle oynayıp, yazı yazdılar
Yüreğimde türkü, şiir saz dılar
Boş gözlerle bakan mel oldu gitti
İyi dostlar yüreğimde saklıyken
Doğada, çiçekte morlu aklıyken
Yüreklerde sevgi, saygı variken
Sevgiler, saygılar, sel oldu gitti
Altın yere düşmek ile paslanmaz
Sevdayı içerim gönül uslanmaz
Dostluğu işlerim bu yürek kanmaz
Bende altınlardı, tel oldu gitti
Dosta toprak gibi, emek verilir
Tavında olmazsa pıtrak serilir
Sevgi pırnat olur, hasat derilir
Çamurda tarlamda bel oldu gitti
Kaşı, gözü, güzel candı dost dedik
Gün oldu ağladık gün oldu güldük
Zehirler aş ettik, bal ettik yedik
Sırma saçlılardı, kel oldu gitti
Mazlum’un yürekte kin nefret olmaz
Hoşgörü sınırsız güllerim solmaz
Dünya baki insan devamlı kalmaz
Giden yüreklere, gel oldu gitti
01 04 2008
Mazlum Zengin
Mazlum Zengin
mazlum
