anılarımı indiriyorum
tozlu raflardan,
kara kaplı onlarca cilt...
sararmış yapraklarını karıştırıyorum;
baş sayfalarda,
tanıdık bir yüz.
saçlarına lise yıllarımı ördüğüm,
seni seviyorum demeye utanıp ta
hep gizliden sevdiğim,
o ilk göz ağrım,
o ilk sevdam,
O tombul esmer kız....
sonrakiler, şimdikilerden farksız;
yine hep ben sevmişim,
yine hep ben ölmüşüm.
saçlarımda aklar,
yüzümde kırışıklıklar görmüşüm...
ahhh...ahhh…
ne sevmek benim işimmiş,
ne de mutluluk bana göreymiş,
anlayamamışım işte...
şimdi;
zalim yüreklerde kalan,
unuttuğum sevgilerimi geri istiyorum,
alamıyorum...
bu vefasız şehrin sokaklarında,
bıraktığım çocukluğumu arıyorum,
bulamıyorum...
anılarımı,
kızıl akşamlara.
içimdeki son ümit kırıntılarını da,
avludaki kuşlara atıyorum...
ve...kendimi,
soğuk gecelerin,
koynuna bırakıyorum...
Osman Avcı
OsmanAVCI
