Bir şair yalnızlığıdır yüzüme düşen....
Anemonların konukları vardi geceyi aydınlatan
ve Deniz dahi yakamozdu düşlerde
Bir gözyaşı süzülüşü kadar yakın
Bir iç çekiş kadar tutsaktı yürekler
Uzansa güneşi tutabilecek kadar büyük elleri
Günü tutar karanlığa saklardı aydınlığı
Masmavi bir fırtına eserken gözlerinden
Dökülürdü çisenti öğüt söylevlerine
Nazar tutmamış Mahir zirvelerin kokusu
Gün doğdu hep uyandıkların Ulaşında
Çokca bir gülümseme yayılırdı
Gönül yolculuğuna sallanan ellerin ardından
Çıkılan düşün paylaşımlarında
Sarılırdı yoksulluk zemheride sımsıcak
Söylenirdi bakışlar umut türkülerinde
Bir sabah ayazı sarıyorken avluyu
Gün ışığına hasret Üç ıhlamur açtı gönüllerde
Sonra
Sindi gece tanyerine usulca
Sakındı
Mum kokulu gölgeler ...
Işın ERGÜNEY
“Bu şiir onlara adanmıştır. Denize,Yusuf'a, Hüseyin'e.....”
Işın Ergüney
ışın
