Melankoli

gökte sancılı bir doğum başlangıcı,
yerde duyarsız bir bekleyiş,
bardaktan boşanırcasına
hüzün yağıyor saçlarıma…
katledilen tüm faili meçhul aşklara,
durup dururken, zanlı oluyorum.
ayaklarıma kör prangalar vuruluyor,
umutlarımı teker teker toprağın altına
gömüyorum……

kanlı gözyaşlarımla,
mısralarımı yalnız dokuyor,
tüm şiirlerimde yalnız üşüyor,
tüm şiirlerimden yalnız kaçıyorum…

ince bir yerinden
tutunmak istiyorum hayata,
koca bir ömür
ellerimde kırılıp, tuz buz oluyor…

kendi kendime,
sil baştan oyunlar oynuyorum.
hepsi sonun başlangıcı oluyor,
ben kendim bile olamıyorum….

bir de şu zaman yok mu?
nankör zaman!
hani o, kovalamadan kaçan,
hani o, mutsuzluğumu sonuna kadar aralayan,
bir kez olsun dönüp te bakmıyor geriye.
o da biliyor ki;
utanacaklar yaptıklarından
hem akrep hem de yelkovan…

ey! Adem baba,
ey! Havva ana,
Cennetten siz kovuldunuz,
cezanızı ben çekiyorum… cezanızı ben çekiyorum…

Osman Avcı

OsmanAVCI