Bu ne hacet, anlayamadım

Dışarıda yağmur yavaş yavaş yağarken,
Etrafıma bir sessizlik kapladı.
Hayal dünyamı bile sardı,
Bu ne hacet, anlayamadım.

Saat olmuş 00.54
Dostum mekânından kalkar,
Bana doğru gelir, bir selam verir,
Dostluğun meşalesi yineden yanar,
Bir daha sönmeyecesine,
Bu ne hacet, anlayamadım.

Gecelerde, düşman oldu,
Bana yalnızlığı, çileyi hatırlattı.
Memleketten bir haber gelmedi,
Bu ne hacet, anlayamadım.

Ufacık radyomda türkülerin sesi geliyor,
Bir o biçim beni huzurlu ediyor ki,
Dinlemek geliyor içimden,
Bu ne hacet, anlayamadım.

Ey vah! piro dedim,
Bu ne hal, ne dert,
Yalnızlık bana inat,
Bu ne hacet, anlayamadım.

Önümden bulunan içkiden,
Üç kadeh içtim,
Anca kendime gelebildim,
Bu ne hacet, anlayamadım.


Etrafımı öyle bir soğuk kapladı,
İçeme bir korku girdi,
Dost bildiğim insanlar, beni sormadı,
Bu ne hacet anlayamadım.

İçim sızladı, dizlerim çöktü,
Kıştan kalma soğuk misali,
Beni bir türlü bırakmadı,
Bu ne hacet anlayamadım.

Benim şehrim Yediman,
Benim şehrim Adıyaman,
Dur hele gitme, kal Yaman
Bu ne hacet anlayamadım.



Nihayetinde yağmur durdu,
Etrafım biraz temiz oldu,
Ama aniden bir rüzgâr esti,
Bu ne hacet anlayamadım.


Kapalı çarşıda bir kalabalık,
Kimse kimseyi fark etmiyor,
Hatta birbirini tanımayanlarda var,
Bu ne hacet anlayamadım.


Şimdi gönlüm uçmak istiyor,
Kendi diyarıma,
Memleketime gitmek istiyorum, gidemiyorum,
Bu ne hacet anlayamadım.

Adıyamanlım,
Hasretinle yandım,
Bir gün olsun bile aramadın,
Bu ne hacet anlayamadım.

Kanal boyu yürüdüm yürüdüm,
Yürürken kara kara düşündüm,
Hiç bir şey çıkaramadım,
Bu ne hacet anlayamadım.

İzzettin Bilgin

Izzettin BİLGİN

bilginhazan