Daha Dün Annemizin

daha dün annemizin,
kollarında yaşarken...

daha dün gibi aklımda.
ilkokulda öğrendiğim,
yine ilk şarkıydı.

şimdi;
ne annem,
ne kolları.
ne çiçekli bahçemiz,
ne de yolları
var...

ne siyah önlüğüm,
beyaz yakam.
ne alfabe kitabım,
ne de kırmızı çantam.
hepsi kayboldular...
belki de;
körebe oynarken
bir yerlere saklandılar.
bıraktığım sıralara,
çocuklarım oturdular...

ahhh! ahhh!
keşke büyümeseydiler,
kırılası ayaklarım.
dar gelmezdi onlara,
kırmızı pabuçlarım...

Osman Avcı

OsmanAVCI