Çürümüş İnsanlık/Kazim Ayaz
gökkuşağının tüm renkleri içinde,
masallar dinlemişti korkuyla karışık
çürümüş bir dünyada...
kaf dağını,
kaf dağının ardındaki devi,
ama boşunaymış korkusu
dev bu yandaymış...
çürüyen dünyada,
içi yangın yeri şimdi,
kıyıya vurmuş insanlık,
oysa dışarıda akıp giden bir hayat,
ve hayatı seyre dalmış insanlar…
ey çürümüş dünyanın çürümüş insanları!
ey haklı doğduğunu sananlar!
ölümsüzlüğü arayan Gılgameş!
kadim zamanların ölümsüz Tanrısı Zeus!
ölümlü kılın artık, Habil’i öldüren Kabilin ihanetini…