Yukarıbey

Günlerdir yağan yağmur
Güneşe bırakmış yerini
Görünce beni kurumuş çamur
Bir kartpostal derinliklerinde saklı,
Yeşillikler denizi, bir orman köyü burası.

 

Yorucu bir şiir etkinliği sonrasındayım
Yukarıbey-Bergama’dayım
Güneş gösterdi yüzünü sabah
Çağırıyor beni orman, derinliklerine
Evet ismi köy, ama ne köy

 

Soruyorum köy denilen yerleşimi
Seksenlik bir delikanlıya
İki bin beş yüz nüfus
İlköğretim, lise sağlık ocağı,
Karakol ve dört tane de camili.

 

Köyler, köyler var
Garip, öksüz ve yoksul
Güneş doğmayan kimsesiz köyler
Evler var eğreti, yıkıldı yıkılacak gibi
Kuşlar var yanık sesli bir ağaç dalına hasret.

 

Bir çalı gölgesine hasret çoban var
Ana var o köyde gurbetteki eşine,
Oğluna, kızına, sevdiği yüreklere hasret
Elleri çatlak, yürekleri ezik
Ve belleri bükük ve yorgun ve dargın.

 

Bergama’da bir Yukarıbey köyü var
Kırmızı yanaklı, gülen yüzler
Gurbet tanımayan
Askerlik dışında hasretlik bilmeyen
İnsanları mutlu ve yarınlarından umutlu.

 

Bu köydeki kuşların,
Sesleri bir başka, bir başka güzel
Ağaçlarından hazanda gazel düşmeyen
 Buketlerle güller sarmalamış evleri
Ve mis kokulu çamlar çevirmişler köyleri.

 

Dileğimdir ülkemdeki tüm köyleri böyle bulmak
Tüm yüzleri güler görmek
Ve kuşlarının aynı tempoda ötmesi
Aynı güzellikte halayların çekilmesi
Ve dileğimdir el-ele güneşe yürünmesi

 

02.12.2007 saat 13,30

 

Mazlum Zengin

Eklenme: 03-12-2007
Şair: Mazlum Zengin
Yazan: mazlumzengin
Hit: 1029
[ Geri dön | Yorum Ekle | Sevdiklerinize gönderin | Yazdırın ]