(Cafer Temiz’e)
Bir bahar gecesi gök aydınlandı
Yüreğimden yürek sökülüp gitti
Hü, hü sesleriyle, kulak çınladı
Yüreklerden yürek söküldü gitti
Yüreğinden bize, sevgi akarken
Gözler nurlu yüze, sana bakarken
Cennet gülü olup, bize kokarken
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti
Mendiller ıslandı, ellerimizden
Gece güneş oldu gözlerimizden
Bize takat verdin dizlerimizden
Yüreklerden yürek, söküldü gitti
Bulunduğu yere özden yakışan
Yol, erkanın ile, bize a kı şan
Gülen gözler ile, özem bakışan
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti
En verimli çağda, uçtu nefesin
Bizlere küpeydi, kadife sesin
Kalplerde tahttaydın bizle herkesin
Yüreklerden yürek, söküldü gitti
Yürekte sevgiydin gözlerde güneş
Özün özümüze, sen bize bir eş
Sen Dede, abi sen herkese kardeş
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti
İsyanım tanrıya yok muydu derman
Aldın elimizden, yazgısız ferman
Unutun desende, bizimle her an
Yüreklerden yürek, söküldü gitti
Gericiye düşman, oydu Pir Sultan
Oydu ateşlerden, Sivas’tan yanan
Sevgiye doymayan içip kanmayan
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti
mazlumzengin.com’a şiir eklerken
Bizde radyozengin türkü dinlerken
Bizler yüreklerle çok şey beklerken
Yüreklerden yürek, söküldü gitti
Fikrin fikirlerden, üstündü çağdaş
Yolun yolumuzdur, bize arkadaş
Düşene, el veren, sevgiye yoldaş
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti
Kerbelâ’m acısın, hep taze tutan
Kötüyle, yobaza, kaşların çatan
Sevgi, hoşgörüyle tohumun atan
Yüreklerden yürek, söküldü gitti
Bize ışık oldun, Nur kalacaksın
Mazlum’un yürekte hep olacaksın
Sesin kulaklarda, sen dolacaksın
Yüreğimden yürek, sökülüp gitti
24 02 2008 saat 13: 00
Mazlum Zengin
Sevdiklerinize gönderin
Yazdırın
