Annem-Annelerimiz

 

ANNEM- ANNELERİMİZ     

Karnında dokuz  ay  taşırken  beni

sen kanınla besleyerek  can, veren  annem.

Bir  ana  kucağı  özlemi  duyup

doğmuşum

senin  şefkatinle 

şefkatli  ellerinde.

İlk defa  tenini okşayıp

sütünden  emmişim huzurla  anam.

Çocuğuna  yanık  bağrını  açan

can suyuna  değer   şefkatin annem.   

Uyutur bir  ninniyle  sesin

ve usulca öpüşünde

sıcacık  nefesin

uyutur.

Hem  fedakar,  hem cefakar yürekte

derin  uykularını böldüğümden   

uykusuz  gecelerin  sebebi  bendim. 

Anlatılmaz verdiğin  emekler  bize.

Yıkaman, 

sıcacık   sarıp,  sarmalaman

ve  kundaklaman öpüp yüzümü.

Kırıp  dökmemize  gülüp  geçerdin.  

Bizi tehlikelerden  kurtarman

tutup  ellerimizden kaldırıp. 

Yüreğin  dayanmazdı   düşmemize.

Bir  boynuma  sarılışına hasretim

ve  birde yüzümde  gezdirmene  ellerini.

Ben ilk gülmeyi  senden öğrenmişim anne

İlk  emeklemeyi,

ayakta  durmayı.  

İlk anne,  baba  demeyi

Ve ilk  soru  sormayı

masallarınla  büyürken.

Bu  günlere  kolay  gelmedik  anne.

Kuruyken yeşeren  bir  ağaç gibi

seni  görmek  bile  beslerdi  beni.

Gülüşün sabırdı, gülüşün  keder

her şeyde  acılar  sana  düşerdi.

Sözlerin  teselli  bütün  dertlere.

İlacımdı  saçlarımı  okşaman.

Derdimizde  sabrın  tükenmez  anne

Senin  ellerinin  değdiği  her şey

odamızı  doldururdu  bir  güneş  gibi.

Dertleşmeni  özlüyorum  anne.

Birazda  çekiştirmeni  kim olursa.

Gönlünü  bir  dinlendiremedin bizlerle.

Bir yanın  hep hasreti yaşadı,

bir yanın  yorgunluğunu  hayatın.

Resminde bir kınalı  elini  görsem

ve görsem bir kınalı  saçının  telini

cız  eder  yüreğim hasretinle  bil.

Neleri  sığdırmadın  derya  gibi  gönlüne

Bayram  sevincini yaşatırdın,

öptüğümde  elini

Yollarıma  bakıp  geç kaldın  diye

sen çalardın  zor  günlerde kapımı.

Neyin varsa  paylaşırdın  benimle

bize  kuldun  bize  köleydin  anne    

Hep  omzunda  ağır  yüktük,  ağır  yük.

Ardımızda   yıkılmayan kaleydin. 

Yavrum  diye  kucaklayıp

bağrına basardın,  gurbetten  gelsek.

Işığın  geliyor  sönmüş  yıldızlar  gibi.

Gözün  açık, hasret  gittin oğluna.

Can damlalarıydı  sözlerin,  hayat  veren.

"Yavrum  seni çok  özledim,

tütüyorsun  burnumda" derdin.

Bizim içinde  sen  öylesin  anne

her şey  sen varsa  bir  anlam kazanır.

Sensizlik  düşmanımdır  uğramasın yanıma

Şiirlerim  tedirgin, seni  anlatamıyorum.

Sen  bir  mihenk  taşısın yaşamımın.

Senin  sevgin  son  durağı yüreğimin.

Son  istasyonu gönlüm, orada in.

Sıcaklığın tenimde

Sözlerin kulağımda  kalsın.

Resmin,

avutmuyor  beni annem.

Tutamıyorum   ellerini

senin karşılıksız  sevgin var ya

onu  tadamıyorum

Ben  sevgi  sarhoşuydum  sen varken.

dokunulmazlığımın tadını  yaşardım.

Sen benim özgürlüğümün  sınırıydın,

sen benim günahlarımın  ceza  keseni.

Sen  benim  sevaplarımdın  anne,

aydınlık  penceremdin.

Sen benim  bereketimdin

sen benim  örfüm.

Yaşamda  en güzel  şeyleri

bana  layık  görendin,

yedirendin, 

tadına  bile  bakmadığın ne varsa.

Öğütlerin  ayaklarımın  altında  yol

öğütlerin gözümün önünde  bir  perde

büyüklere  saygı  derdin, 

küçüklere  sevgi

Ben onun için  sayar  ve  severim  anne.

Hep senin  içinde  çocuktum  

sen  affedendin. 

Şimdi  affedenim  yok. 

Acımasız  sensiz  her şey

Senin  varlığın  umuttu,  umut.

Sensizlik  hüznümün kaynağı şimdi.

Sensizlik  bir  uçurum.

Sensizlik  yalnızlık demek.

Sensizlik  sevgiye  acıkmak  demek,

bilemedim  affet anne.

Şimdi  mezar taşlarına

pişmanlıklar okunuyor  dua  diye.

Bir  rüyaya  mahkum oluyor  sevenlerin.

Rüyalar  bile  terk ediyor kimi  zaman  sevenlerini.

Bir  resme  mahkum oluyor  bu  gözler.

Bir  misafir  gibi  sessiz

göz  göze  geliyoruz her  andığımda.

Sensizliğe  hazırlıksız yakalandım anne

zaman  hep  hasret  dokudu  tezgahında.

Hep  gelişini  düşündüm  son  gidişinin,

umutlar boşa  çıkıyor,  boşa.

Muson  yağmurlarına  benzerdi dua  edişin.

Bir  çöl  fırtınası  gibiydi kızışın.

Hem  sıcaklığını  tadardım

hem  acının özsuyunu.

Sevgi  çıkmazlarını  yaşıyorum  seni  düşünürken.

Zincirlerinden  kopmuş  bir halka  gibi,

hasretim  boşlukta anne.

Üstü kapalı bir  gülüş dudaklarımda

uykuya dalarken  seni  düşünüşüm.

Bir  girdap yaratıyorsun rüyalarımda. 

Yeniden  keşfediyorum  seni,

uyanıp  hayata merhaba  derken.

Pusuya  yatmış  bir  canavar  gibi

dünya  telaş esi.

Her gün  savaşla  uyanır  günaydınlar.

Ahh!...  annem,  anneler,  annelerimiz.

Çocuklarınız  şehit  olurken,

en çok üzülensiniz.  

Tüten  ocağımızda hem kordunuz,

hem de  duman.

Yavru  çığlıkları  gözyaşlarında

Vatanını  benden çok  severdin  bilirim.

Onun için  ölmeye  yollarsın  vatan uğruna.

Onun için  doğurmadın mı  beni?

Ama  şimdi  gel gör ki anne  nice  evlatlar

Bile  bile  gidiyorlar

dünya  barışı  diye  ölüme.

Sen  mutlu olmalısın  anne vatan için

Hala o ölecek  yürek  var bende.

Hala  o  ölecek  yürek  var  bende.

Ahmet Canbaba

Eklenme: 28-05-2008
Şair: Ahmet Canbaba
Yazan: canbaba
Hit: 1157
[ Geri dön | Yorum Ekle | Sevdiklerinize gönderin | Yazdırın ]