Herkes başını kaldırıp gökyüzüne,
Uçurtma,insanlara bakıyordu.
Gülen uçurtma.
Nazlı nazlı salınıp,
Kuyruğunu bir kedi sevimliliğiyle sallayıp,
İnsanlara göz kırpıp gülüyor.
Uçurtmanın ipi,çocuğun elinde,
Ve keyfi yerinde.
Uçurtma bulutlara tutunmuş,
Dans ediyor.
Kuşlar kıskanıyorlar,
Rüzgar arkadaş arıyor yanına,
Ve hep birlikte uçuyorlar.
İnsanların telaşlarını,
Çarpık yapılaşmayı,
Orman talanlarını,
Kuş bakışı gözlemliyor
Çocuk kederleniyor birden,
İp makaranın sonunda,
Zorlayıp duruyor uçurtma,
Daha yukarı çıkmak istiyor.
Çocuk uçurtmanın ipini kesiyor,
Yükseliyor göklere.
Geçen uçaklara el sallıyor,
Ve dakikalar içinde,
Gözden kayboluyor uçurtma.
Çocuk,
Özgürlüğünü verdiği için sevinçli,
Ama gözlerinden iki damla yaş
Dökülüyor, yanaklarını sıyırarak.
Babası başını okşayıp,
Tutuyor elinden çocuğun,
Tekrar gökyüzüne bakıp,
El sallıyor dakikalarca,
Ve evin yolunu tutuyorlar.
24.07.2005
(‘ŞİİR HARMANI’ ından)